Even if I was named Helen
Λόγια μην ακούς του κόσμου
και κουβέντες μασημένες.
Ήμουν πάντα ο εαυτός μου
που δεν τον μοιράστηκα.
Λάμπουν κάποτε οι αλήθειες
πάντα αργοπορημένες,
μα να εξηγώ στο κόσμο
μάτια μου κουράστηκα.
Κι αν με βγάλανε Ελένη
ούτε με ρωτήσανε.
Ερωτεύτηκαν μια ξένη
που δε συναντήσανε.
Κι εγώ έπαιρνα τα πλοία μοναχή και γέλαγα
και γινόμουν τρικυμία στα νεκρά τα πέλαγα,
στα πέλαγα.
Σαν γεφύρι το φιλί μου
σε ποτάμια στερεμένα
και τ’ ανέγγιχτο κορμί μου
λίμνη σ’ οροπέδιο.
Μια ομίχλη η ζωή μου
σε στρατόπεδα χαμένα
και καταυλισμός ονείρων
έξω από το σχέδιο,
το σχέδιο.
Κι αν με βγάλανε Ελένη
ούτε με ρωτήσανε.
Ερωτεύτηκαν μια ξένη
που δε συναντήσανε.
Κι εγώ έπαιρνα τα πλοία μοναχή και γέλαγα
και γινόμουν τρικυμία στα νεκρά τα πέλαγα,
στα πέλαγα.
Λόγια μην ακούς του κόσμου.
Don't listen to the tales of the world
and chewed up words.
I've always been myself
whom I haven't shared.
Sometimes the truth is shinning
always delayed,
but explaining to the world,
my love, I'm tired at last.
Even if I was named Helen
they never asked me.
They fell in love with a stranger
whom they never met.
And I sailed on ships alone and laughed
and turned into a gale above the dead seas,
the seas.
My kiss was like a bridge
on dried out rivers
and my untouched body
like a lake on a plain.
My life was a mist
in lost bootcamps
and a dream asylum
out of the plan,
the plan.
Even if I was named Helen
they never asked me.
They fell in love with a stranger
whom they never met.
And I sailed on ships alone and laughed
and turned into a gale above the dead seas,
the seas.
Don't listen to the tales of the world.
Piper87 © 09.04.2011