Porque
Μπήκε το φεγγάρι στο γιαπί
κι έγειρε για ύπνο στο χαλίκι.
Τά `πινε και γίνηκε στουπί
στο μπακαλικάκι του Τσαλίκη.
Ήρθαν οι εργάτες την αυγή
γέμισε από μπράτσα το σοκάκι.
Πήραν το φεγγάρι για παιδί
τού `ριξαν στην πλάτη ένα σακάκι.
Και το φεγγαράκι τ’ ασημί
δάκρυσ’ απ’ αγάπη κι από γλύκα
κι έγινε το δάκρυ γιασεμί
όπως η καρδιά μου όταν σε βρήκα.
A lua entrou na construção
e inclina para dormir no cascalho
A beber na estopa
no balcão de Tsaliki
Chegaram os trabalhadores de manhã
preenchidas as ruelas
Tomaram a lua para as crianças
que jogaram para traz um casaco
E da lua a prata
lágrimas de um amor doce
e torna a rasgar os jasmins
como meu coração quando te encontrei.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 09.04.2011