Buveur de vin
Το κρασί δε με μεθάει όσο και να πιω
κράσο πίνω κι είμαι εντάξει όπου κι αν βρεθώ
το πρωί σαν κολατσίσω πίνω μιαν οκά
κι άλλη μια το μεσημέρι θέλω τακτικά
Τέσσερις μισές το βράδυ πρέπει για να πιω
να `ρθω να σου πω γκρινιάρα πόσο σ’ αγαπώ
Δεν ειν’ πολύ, όχι! δεν ειν’ πολύ
κάνω κέφι και πετάω σαν το πουλί
Τα κορόιδα που δεν ξέρουν να γλεντήσουνε
θέλνε με τις λουκουμάδες να μεθύσουνε
και στο δρόμο σαν με δούνε, με πειράζουνε
κράσο ο ένας, κράσο ο άλλος μου φωνάζουνε
Μα εγώ θα πίνω κράσο κούκλα μου χρυσή
δεν φοβούμαι για να σκάσω από το κρασί
Δεν ειν’ πολύ, όχι! δεν ειν’ πολύ
κάνω κέφι και πετάω σαν το πουλί
Le vin, autant que j'en boive, ne me saoule pas
Il me suffit d'en boire pour me sentir bien n'importe où
Le matin, je déjeune avec mon litron
et j'en veux un autre à midi
et le soir, il me faut encore quatre demi-litres
pour oser te dire, grincheuse, combien je t'aime
Ce n'est pas trop, non ! ce n'est pas trop
juste de quoi me donner des ailes
Les petits joueurs ne savent pas faire la fête
ils pensent qu'on s'enivre avec des sucreries
Quand ils me croisent dans la rue, c'est pour me chercher noises
Soiffard ! me dit l'un ; soiffard ! me crie l'autre
Mais quand je bois du vin, ma poupée chérie
je n'ai pas peur de crever d'avoir trop bu
Ce n'est pas trop, non ! ce n'est pas trop
juste de quoi me donner des ailes
Ηλιασ ο Γαλλος, Olivier Goetz © 10.04.2011