Elämästäsi häivyin
Δεν ξέρεις τι με κούρασε
ούτε γιατί πικράθηκα
και θες να μάθεις το γιατί
απ’ τη ζωή σου χάθηκα.
Δεν εζήλεψες ποτέ για μένανε
λες και ξένος ήμουνα για σένανε,
και να κάνω τώρα πια συνήθισα
τη δική μου τη ζωή.
Ποτέ δεν αντιμίλησες
ούτε και με ρεζίλεψες.
Χαράματα να ’ρχόμουνα,
δεν έκλαψες, δε ζήλεψες.
Δεν εζήλεψες ποτέ για μένανε ...
Δε ρώτησες πού γύριζα
τα βράδια που χανόμουνα,
δε μου ’κανες παράπονα
όταν ξενοκοιμόμουνα.
Δεν εζήλεψες ποτέ για μένανε ...
Et tiedä mikä mua väsytti
etkä miksi katkeroiduin
ja haluat tietää miksi
elämästäsi häivyin.
Et koskaan ollut mustasukkainen
kuin vieras olisin ollut sinulle,
et kysynyt koskaan missä kiertelin
ja juhlin aamuun asti.
Etkoskaa näyttänyt kärsiväsi
kaikki virheeni annoit anteeksi
ja totuin jo elämään
omaa elämääni.
Et koskaan väittänyt vastaan
etkä mulle naureskellut,
auringonnousussa tuloani
et itkenyt, et ollut mustasukkainen.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 10.04.2011