Корабли хиосские
Σου πάει το φως του φεγγαριού
τις νύχτες του καλοκαιριού
απάνω σου όταν πέφτει
Σου πάει το φως και το πρωί
σαν κάνεις πρόβες τη ζωή
σε θάλασσα καθρέφτη
Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια
θα με φέρουν μαϊστράλια
με καράβια χιώτικα
Και θα λάμπουνε για μένα
τα φεγγάρια τα κρυμμένα
και τ’ αλλιώτικα
Το στόμα σου μοσχοβολιά
από μαστίχα και φιλιά
τα μάτια σου ταξίδια
Για της αγάπης τους τρελούς
ωραίους και αμαρτωλούς
για ναυαγούς σανίδια
Στου κορμιού σου τ’ ακρογιάλια
θα με φέρουν μαϊστράλια
με καράβια χιώτικα
Και θα λάμπουνε για μένα
τα φεγγάρια τα κρυμμένα
και τ’ αλλιώτικα
Тебе идёт свет луны
ночей летних,
На тебя когда падает.
Тебе идет свет и утром,
когда ты репетируешь жизнь
в море-зеркале.
К морским берегам твоего тела
меня понесут мистрали
на кораблях хиосских.
И будут сиять для меня
месяцы скрыто
и по-другому.
Твои уста – благоухание,
из мастики и поцелуи,
глаза твои – путешествия.
Для тех, кто без ума от любви,
красивых и грешных,
они как спасательные доски для потерпевших кораблекрушение.
К морским берегам твоего тела
меня понесут мистрали
на кораблях хиосских.
И будут сиять для меня
месяцы скрыто
и по-другому.
Panselinos © 19.04.2011