Mirto
Είχα μια θάλασσα στο νου
κι ένα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανού.
Την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
Στα παραθύρια τα πλατιά
χαμογελούσε μια μυρτιά.
Κουράστηκα να περπατώ
και τη ρωτώ και τη ρωτώ.
Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ:
Πού θα βρω χώμα, θα βρω χώμα και νερό
να ξαναχτίσω μια φωλιά
για της αγάπης τα πουλιά;
Στα παραθύρια τα πλατιά
είδα και δάκρυσε η μυρτιά.
Την ώρα π’ άνοιγα πανιά
για την απάνω γειτονιά.
Iba pensando en el mar
y en un jardín celestial
al desplegar velas
rumbo al barrio alto.
En las amplias ventanas
sonreía una mirto.
Estoy cansado de pasear
La pregunto la preguntaré.
Dime, mirto, dame esa alegría,
dónde hallaré tierra, tierra y agua;
para hacer otra vez un nido
para los pájaros del amor.
En las amplias ventanas
vi la mirto que lloraba
al desplegar mis velas
rumbo al barriio alto.
Avellinou © 19.04.2011