Dios abandona a Antonio
Σαν άξαφνα ώρα μεσάνυχτα
ακουστεί αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες με φωνές
την τύχη σου που ενδίδει πια
τα έργα σου που απέτυχαν
τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες
μη ανωφέλετα θρηνήσεις
προπάντων να μην γελαστείς
μην πεις πως ήταν ένα όνειρο
μάταιες ελπίδες τέτοιες μη καταδεχτείς
σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος
σαν που ταιριάζει σε
που αξιώθηκες μια τέτοια πόλη
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνηση
αλλ’ όχι με των δειλών τα παρακάλια
και παράπονα
ως τελευταία απόλαυση τους ήσους
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου
κι αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις
Cuando de repente en la medianoche
se oye pasar una cuadrilla invisible
con músicas exquisitas y con voces
tu suerte, que ya se rinde
tus obras que fracasaron
los planes de tu vida
que todos se demostraron como ilusiones
no los lamentes inútilmente
Sobre todo no te engañes
y digas que fue un sueño
no te dignes a esas esperanzas vacías
como listo hace mucho tiempo como valiente
como convenga a tí
que mereciste una ciudad así
acércate firmemente a la ventana
y escucha con emoción
pero no con las súplicas y
las quejas de los cobardes
como un placer último los sonidos
los instrumentos exquisitos de la cuadrilla invisible
y despídete de Alejandría que pierdes
curros_mujer © 19.04.2011