Quando cai a noite
Η σιωπή των ανθρώπων όταν πέφτει το βράδυ Σαν ανήσυχο «γεια σου» Σαν απίστευτο όχι Σαν μετέωρο χάδι. Μια πλανόδια λύπη όταν πέφτει το βράδυ Μια δεκάρα στο δρόμο Σαν ευχή ξεχασμένη Στ’ ουρανού το πηγάδι. Όταν πέφτει το βράδυ Όταν πέφτει το βράδυ Η ζωή μου πώς τρίζει Σαν το φως που ραγίζει. Όταν πέφτει το βράδυ Όταν πέφτει το βράδυ Στα σβηστά όνειρά μου Ναυαγός η χαρά μου. Στο βυθό της αγάπης όταν πέφτει το βράδυ Ένα πλοίο από χιόνι Μια τσιγγάνα στα μαύρα Ένα σκάρτο πετράδι Εποχή των ψιθύρων όταν πέφτει το βράδυ «δεν ακούω», «ξαναπέστο» «σ’ αγαπώ», «θα γυρίσω» Λες και φταίει το σκοτάδι		O silêncio dos homens quando cala a noite Como um nervoso: tchau Como um inacreditável: não como um meteoro de afago Uma vagante tristeza quanto cala a noite Uma moedinha na rua Como desejo esquecido No poço do céu Quando cala a noite Quando cala a noite A minha vida range Como a luz partida. Quando cala a noite Quando cala a noite No apagado sonho meu Naufraga a minha alegria No fundo do amor -quando cala a noite - Um barco de neve Uma cigana no negro Uma pedra descartada Época que sufoca - Quando cala a noite - “!não escuto” “de novo” «te amo», «vou voltar» come se culpasse a escuridão
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.04.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info