Quando cai a noite

Η σιωπή των ανθρώπων
όταν πέφτει το βράδυ
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.

Μια πλανόδια λύπη
όταν πέφτει το βράδυ
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ’ ουρανού το πηγάδι.

Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πώς τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
Ναυαγός η χαρά μου.

Στο βυθό της αγάπης
όταν πέφτει το βράδυ
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
όταν πέφτει το βράδυ
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ’ αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι


O silêncio dos homens
quando cala a noite
Como um nervoso: tchau
Como um inacreditável: não
como um meteoro de afago

Uma vagante tristeza
quanto cala a noite
Uma moedinha na rua
Como desejo esquecido
No poço do céu

Quando cala a noite
Quando cala a noite
A minha vida range
Como a luz partida.
Quando cala a noite
Quando cala a noite
No apagado sonho meu
Naufraga a minha alegria

No fundo do amor
-quando cala a noite -
Um barco de neve
Uma cigana no negro
Uma pedra descartada
Época que sufoca
- Quando cala a noite -
“!não escuto” “de novo”
«te amo», «vou voltar»
come se culpasse a escuridão

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.04.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info