Boneca quebrada
Έχω δυο άδεια χέρια
σαν πουλιά καρφωμένα
στην πλάτη και στα δάχτυλα πάνω
τις πληγές μου μετρώ
Έχω ένα άγριο βλέμμα
έναν γύπα στο μάτι
στο μάτι που γυρίζει τον κόσμο
και βουτάει στο κενό
Με κοιτάω στον καθρέφτη
μία κούκλα σπασμένη
σπασμένη και τον τρόπο δεν ξέρω
που ξανά θα ενωθώ
Δεν έχω τι να νιώσω για ζωή
να’ρθει μια βροχή να μου πει:κλείσε τα μάτια
Δεν έχω ποιον να νιώσω εαυτό
να’ρθω να σου πω: γύρνα εδώ είμαι κομμάτια
Είμαι κούκλα κλεισμένη σ’ένα γυάλινο κόσμο
στον κόσμο κι έχω σπάσει στα δυο
στην προσπάθεια να βγω
Με κοιτάω στον καθρέφτη
πες μου κούκλα θλιμμένη
θλιμμένη από μένα τι θέλεις
πες για ν’αγαπηθώ
Tenho duas mãos vazias
como pássaros pregados
por detrás dos dedos
contra as minhas feridas
Tenho um olhar selvagem
um olho de urubu
nos olhos que giram no mundo
e mergulham no vazio
Me olho no espelho
uma boneca quebrada
quebrada e por isso não sei
que de novo sinto
Não tenho o que sentir na vida
a encontrar chuva e que me diz: feche os olhos
Não tenho que sentir isso
a vou te dizer: volte pra cá, estou em pedaços
Sou uma boneca trancada em um mundo de vidro
no mundo e me parti em dois
na tentativa de eu enconrtar
Me olho no espelho
me diga boneca triste
você quer a miha tristeza
me diga que me ama
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.04.2011