Oameni singuri
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
Există oameni care trăiesc singuri
Ca spicul uitat
Lumea din jur - un câmp gol
Iar ei în zăpăceala singurătăţii
Ca spicul uitat
Oameni singuri.
Există oameni care trăiesc singuri
Ca stâncile mării
Lumea - mare care se întinde
Iar ei, muţi, cu capul plecat şi singuri,
Stânci bătute de vânt,
Oameni singuri.
Oameni singuri ca ramuri uscate şi rupte
Ca biserici de la ţară, părăsite, uitate
Oameni singuri ca ramuri uscate şi rupte
Ca biserici de la ţară, părăsite, ca tine, ca mine...
angelxirina © 14.05.2011