¡Ven mi almacita!
Είσαι τοσο παιδί κατα βάθος,
είσαι τόσο καλό κατα λάθος
είσαι τόσο αφελής
που αμα θέλεις μπορείς
οσα χάνουν οι ξύπνιοι να βρεις.
Είσαι τόσο αστείο μορτάκι
σου φιλάω και το δαχτυλάκι
που ’χει πάθει ζημιά
τι τον θες τον καυγα,
τι τον θες αφου πιάνεις λαβράκι
Ελα ψυχούλα μου, ελα καρδούλα μου
Ξέρω δεν είσαι ό,τι δείχνεις
αλλοι σε παίξανε αλλοι σε μπλέξανε
κλαψε γιατί όταν κλαις μικροδείχνεις.
Δάγκωσ’ τα χείλη σου
είμαι μαντήλι σου
σβήνω τον πάγο απ’το βλέμμα.
Έλα στραβάδι μου
πιάσου απ’το χάδι μου
κράτα εδώ μη σε πάρει το ρέμα
Μην ποζάρεις σαν μούτρο σε μένα
δε σε παίζω με φύλλα κρυμμένα.
Βρίσκω αυτή τη ρωγμή
που η ζωή ηρεμεί
το χαμένο λατρεύει κορμί.
Δεν υπάρχουν νερά του Ιορδάνη
κι oταν πιάνεις μώρο μου λιμάνι
μην την ψάχνεις πολύ
όλοι οι αμαρτωλοι,
όλοι είναι απ’ το ίδιο χαρμάνι.
Tú eres tan niña en el fondo,
tú eres tan buena por error
tú eres tan ingenua
que cuando quieres puedes
encontrar todo lo que los inteligentes pierden.
Tú eres tan marimachito divertido
beso tu dedito también
que se dañó
¿porqué pides la lucha
porqué la pides ya que tú encuentres un filón?
¡Ven mi almacita, ven mi corazoncito!
Lo sé, tú no eres, lo que muestras
otros te jugaron, otros te implicaron
¡llora! porque cuando lloras pareces muy joven.
¡Muerde tus labios!
yo soy tu pañuelo
borro el hielo de la mirada.
¡Ven mi novato
agárrate de mi caricia
sujétate aquí que la corriente no te arrastre!
¡No tomes a mí como un vagabundo!
no juego contigo con cartas ocultas.
Encuentro esta raja
que la vida se calma
y adora el bala perdida.
Las aguas de Jordán no existen
y cuando, mi bebé, arrivas en el puerto
no pides mucho
todos los pecadores,
todos eran de misma mezcla.
curros_mujer © 14.05.2011