1944
Ήταν ο τόπος μου βράχος και
χώματα ήλιος και μαύρο
κρασί. Όργωνα θέριζα και με
τον Όμηρο σε τραγουδούσα,
λαέ μου. Πάνω στα κύματα
νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα.
Ήταν τα σπίτια μου άσπρα
γαρίφαλα και τα κορίτσια σεμνά.
Είχαν αρμύρα στα χείλη στα
μάτια τους καίγανε την οικουμένη
και τα παιδιά μου με μια
φυσαρμόνικα τα ξελογιάζανε.
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο,
όνειρο καθημερνό.Κάποιος τον
πούλησε, κάποιος τον ρήμαξε
σαν δανεισμένη πραμάτεια.
Τώρα τ’ αγόρια μου παίζουν
το θάνατο στα χαρακώματα.
It was my land rock and
soil sun and crimson dark
wine. I was plowing I was harvesting and
with Homer I was singing you
my people. On top of waves riding
endless nights I dreamed of you.
They were my houses white
carnations and the girls modest.
They had saline taste on their lips in
their eyes they were burning the whole world
and my children with a
harmonica they mislead them.
It was my land like a smile
a daily dream. Someone
sold it, someone ruined it
like borrowed merchandise.
Now my boys play
with death inside the trenches.
Mιλτος Mπ. © 22.11.2005