El cantar de los cantares
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πια το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,
κοπέλες του Μπέλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
¡Cómo hermosa era mi amor
con su vestido cotidiano
y una peineta en su pelo!
Nadie sabía que ella era tan hermosa.
Muchachas de Auswitz,
muchachas de Dachau,
¿habéis visto mi amor?
La hemos visto en viaje lejano,
no tuve más su vestido
ni la peineta en su pelo.
¡Cómo hermosa era mi amor,
la mimada de su madre
y con los besos de su hermano!
Nadie sabía que ella era tan hermosa.
Muchachas de Mauthausen,
muchachas de Belsen,
¿habéis visto mi amor?
La hemos visto en la plaza congelada
con un número en su mano blanca,
y una estrella amarilla en el corazón.
¡Cómo hermosa era mi amor,
la mimada de su madre
y con los besos de su hermano!
Nadie sabía que ella era tan hermosa.
curros_mujer © 14.05.2011