Esos días
Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει, μας κυνηγάει Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα γύρω στην καρδιά μας το συρματόπλεγμα γύρω στην ελπίδα το συρματόπλεγμα Πολύ κρύο, πολύ κρύο, πολύ κρύο εφέτος Πιο κοντά, πιο κοντά μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους Μέσα στις τσέπες του παλιού πανωφοριού τους έχουν μικρά τζάκια να ζεσταίνουν τα παιδιά Κάθονται στον πάγκο κι αχνίζουν απ’ τη βροχή και την από στάση Η ανάσα τους είν’ ο καπνός ενός τραίνου που πάει μακριά, πολύ μακριά Κουβεντιάζουν και τότε η ξεβαμμένη πόρτα της κάμαρας γίνεται σαν μητέρα που σταυρώνει τα χέρια της κι ακούει Πιο κοντά, πιο κοντά Τούτες τις μέρες... Πιο κοντά, πιο κοντά		Esos días la muerte nos caza, nos caza Alrededor, en cada mirada la alambrada alrededor, en nuestro corazón la alambrada alrededor, en nuestra esperanza la alambrada Mucho frío, mucho frío, mucho frío este año Más cerca, más cerca kilómetros mojados se recogen alrededor de ellos Dentro de los bolsillos de su abrigo viejo tienen las chimeneas pequeñas para calentar los niños Están sentados en el banco despidiendo vapor de la lluvia y de la distancia Su aliento es el humo de un tren que va lejos, muy lejos Hablan y después, la puerta descolorida de la habitación se convierte en una madre que cruza las manos y escucha Más cerca, más cerca Esos días.... Más cerca, más cerca
curros_mujer © 15.05.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info