Naquelas noites
Έχω μια διάθεση απόψε να σε δω
Αχ και τι δε θα `δινα να `ρχόσουνα εδώ,
τα δικά σου βήματα ν’ ακούσω στα σκαλιά
κι ύστερα στην πόρτα, να γυρίζεις τα κλειδιά
Άσχημα παιχνίδια που μου παίζει το μυαλό,
με τη φαντασία μου σε φέρνω πάλι εδώ,
να με νανουρίζεις με τραγούδια και φιλιά
να `σαι η ζωή μου, όπως ήσουνα παλιά...
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ’ αγαπώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις,
να σ’ αγγίξω,
να σε δώ...
Κρύβεσαι κι απόψε στην ανάσα των κεριών
γίνεσαι ο στίχος πονεμένων τραγουδιών,
σα μελαγχολία τη καρδιά μου τυραννάς
σαν την αμαρτία μες το αίμα μου κυλάς
Θα `θελα μια νύχτα να κοιμόμασταν μαζί,
μες την αγκαλιά σου να με πάρεις σαν παιδί
να `λιωνε στη φλόγα του φιλιού μας ο καημός,
πάντα με πονάει ο δικός σου χωρισμός...
Κάτι τέτοιες νύχτες που βουλιάζω στο ποτό,
μου περνάει η σκέψη πως ακόμα σ’ αγαπώ...
Κάτι τέτοιες νύχτες να ησυχάσω δεν μπορώ,
θέλω να γυρίσεις,
να σ’ αγγίξω,
να σε δώ...
Tenho vontade de te ver nesta noite
Ah, e não vou te dar, porque queria que viesses aqui
os teus passos escuto da escada
e na porta girarei a chave
Criança suja que brinca na minha cabeça,
com a minha fantasia que te reporta até aqui
para me colocar a dormir com canções e beijos
e você é a vida que eu tinha antes...
Naquelas noites que me dava de beber
me passam os pensamentos que ainda te amo...
Naquelas noites que eu não podia
Quero que voltes
para te alcançar,
para te ver...
Esconde a noite a respiração
venha ao som das canções doloridas
na melancolia de meu coração
como um pecado dentro de meu frio sangue
Vou querer estar numa noite juntos
dentro de teu abraço, como uma criança
a derreter em chamas nos teus beijos e no nossas labaredas
sempre me dói a sua ausência
separação...
Naquelas noites que me dava de beber
me passam os pensamentos que ainda te amo...
Naquelas noites que eu não podia,
Quero que voltes
para te alcançar,
para te ver...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 15.05.2011