The ropes
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
Κι ας με βλέπει η γειτονιά
να μαζεύω τα σχοινιά,
φορεσιά χρυσή.
Τι σου πρέπει το `χω νιώσει
όποιος βλέπει, τι να δώσει
σ’ όποιον δε ζητά.
Μόνο πόνο, δυο φορτία
τέτοια μόνο τα πρωτεία
μόνο τόσο απλά.
Μην τους ακούς στα βάθη που πετάς
Θεούς νηστικούς για φίλους να ρωτάς
μην τους ακούς, εσένα αφορά
το όχι που ακούς τις νύχτες καθαρά.
Μην ακούς ν’ ανοίξεις φτερά.
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
Κι ας με βλέπει η γειτονιά
που θα κόβω τα σχοινιά
με ό,τι μας μισεί.
Ήταν χάδι που είπαν φύγε
το κοπάδι λάθος πήγε
λάθος πήγε εκεί.
Μόνο δώρα, μόνο αστεία
σαρκοβόρα φαντασία,
λάσπη όλη η γη.
Στου χειμώνα τις αυλές
παραμύθια να μου λες
που νικάς εσύ.
At the yards of winter
tell me stories
where you're the winner.
And let the neighbourhood stare at me
picking the ropes,
a golden cloth.
I've felt what you are worth
he who can see, what can he give
to those who never ask for anything.
Only pain, double burden
only these come first
only that simple.
Don't you listen to them in the depth you fly in
Ask the hungry gods about your friends
don't you listen to them, it's all about you
the negative answer you hear at nights clearly.
Don't listen, you should spread your wings.
At the yards of winter
tell me stories
where you're the winner.
And let the neighbourhood stare at me
when I'll be cutting the ropes
with what hates us
When they said 'leave' it was a caress
twas a mistake the cattle went there
twas wrong it went there.
Only gifts, only jokes
carnivorous fantasy,
all the earth in mud.
At the yards of winter
tell me stories
where you're the winner.
Piper87 © 05.06.2011