Fogo
Πόσο λίγο με ξέρεις για να μου ζητάς
μια να φεύγεις και μια σε μένα παλι να γυρνάς
Φύγε τώρα και μη γυρίσεις να με δεις
κι αν γυρίσεις να ξέρεις σαν λαμπάδα θα καείς
Φωτιά να κάψω τα παλιά
και όσα ψευτοζούν, φωτιά
Φωτιά να ρίξω τα φιλιά
τη στάχτη μας θα βρουν, φωτιά
Δε μ’ αξίζει, αυτός ο ρόλος που φυλάς
και για μένα, μα και γι’ αυτούς που λες πως αγαπάς
Φύγε τώρα που σ’ έμαθα απ’ την καλή
Σ’ άλλο θύμα να δώσεις το πικρό σου το φιλί
Tão pouco tu me conheces do que me pedes
saístes e voltastes a mim
Vá agora e não torne a me rever
e se voltares saibas como uma lâmpada a queimar
No fogo queimei coisas velhas
e todas as falsidades no fogo
No fogo coloco a queimar os lábios
colocando o nosso cenário para encontrar o fogo
Não me alcance, esse rolo que serves a mim
e pra mim, mas e disso que dizes a outros que me amas
Vá agora onde aprenderás bem
Em outra vítima a dar um pouco de seu beijo amargo.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 06.06.2011