Печальная песня
Στέκομαι απ’ όταν έφυγες μες στους καιρούς μονάχος,
με τ’ όνομά σου φυλαχτό, και μύρο, και μαχαίρι.
Στέκομαι στης απελπισίας το σκοτεινό κατώφλι,
βαριά βαριά στης άβυσσος ζυγιάζομαι την άκρια.
Η μέρα είναι ένας εχθρός, κι η νύχτα ένας προδότης,
με νοσταλγίες και δάκρυα σκληρά με πολεμούνε...
η μέρα είναι ένας εχθρός, κι η νύχτα ένας προδότης,
με επιθυμίες και όνειρα ολοένα με παιδεύουν.
Στέκομαι απ’ όταν έφυγες μες στους καιρούς μονάχος,
με τ’ όνομά σου φυλαχτό, και μύρο, και μαχαίρι.
Στον άνεμο και στη σιωπή σαν ένα μάταιο ρόδο,
μαδώντας της αγάπης σου την τρυφερή ελπίδα.
Стою, после того, как ты ушла во времена, одинокий,
с именем твоим - талисманом, и миррой, и ножом.
Стою на пороге мрачного отчаяния,
потихоньку балансирую на краю пропасти.
День - враг, а ночь - предатель,
ностальгией и слезами они ведут со мной жестокую борьбу...
День - враг, а ночь - предатель,
желаниями и грёзами они всё время меня мучают.
Стою, после того, как ты ушла во времена, одинокий,
с именем твоим - талисманом, и миррой, и ножом,
На ветру и в тишине, словно напрасно растущая роза,
срывая любви твоей нежную надежду.
Panselinos © 06.06.2011