Sua rakastan ja haluan
Του έρωτά μου τα πράσινα φύλλα
τη γυμνή ομορφιά σου αγκαλιάζουν.
Κύλ’ αγάπη μου, μάτια μου, κύλα
όπου οι δρόμοι της νύχτας σε βγάζουν.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ και σε θέλω
δίχως μέτρο και δίχως πυξίδα.
Στο δικό σου το βλέμμα ανατέλλω.
Το κορμί σου η δική μου πατρίδα.
Πόσα χρόνια σε περίμενα, πόσα
νά ‘ρθεις, πάλι, τον κόσμο ν’ αλλάξεις.
Της καρδιάς να μου μάθεις τη γλώσσα
και τον ήλιο βαθιά να μου στάξεις!
Rakkauteni vihreät lehdet
alastonta kauneuttasi syleilevät.
Virtaa rakkaani, rakas, vitrtaa
siellä mihin yön tiet sinut vievät.
Sua rakastan, sua rakastan ja sua haluan
ilman mittaa ja suuntaa.
Sun katseeseesi aurinkoni nousee.
Vartalosi oma isänmaani.
Montako vuotta sua odotin, montako
että tulisit, taas, maailman muuttamaan.
Sydämeni kielen oppimaan
ja auringon syvälle muhun istuttamaan!
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 06.06.2011