paper moons
Να `ρθει μια βροχή τους δρόμους να κλείσει
και συ σαν σκιά από το παράθυρο να μπεις
εκεί να σταθείς χωρίς να μιλήσεις
οι λέξεις ξεχνιούνται θα δεις
μπορεί να έφυγες, μπορεί να έφυγες
πάντοτε ήσουνα αλλού μα τώρα ξέφυγες
μπορεί να έφυγες μπορεί να ξέχασες
σημάδια έβαλα στο δρόμο μα τα έχασες
Φεγγάρια χάρτινα κρεμάω στον ουρανό
και συ τα έκαψες, κι εσύ τα έκαψες
Αέρας να `ρθει τα ίχνη να σβήσει
που χρόνια μετά, εσένα θυμίζουν δυνατά
συρτάρια κλειστά, που έχω ανοίξει
σε νιώθω και ας είσαι μακριά
let it rain so the roads get closed
and you, come through the window, as a shadow
stop right there, don't speak
words can be forgotten, you'll see
maybe you left, maybe you left
you've always been elsewhere, but now you've slipped out
maybe you left, maybe you forgot
i left marks on the road, but you had lost them
paper moons i hang upon the sky
and you burnt them, and you burnt them
let it blow to erase the traces
which remind me of you strongly, many years after,
drawers closed, which i have opened
i can feel you, even though you're far away
belgrade © 10.06.2011