Sunday
Κυριακή πολύ πρωί μέρα κι αυτή
κοροϊδεύει, προκαλεί
Σκέψεις έρχονται πολλές μέσα απ’ το χθες
δε θυμάμαι πώς γιατί, φεύγεις εσύ
Δε σε ακούω να γελάς να τραγουδάς,
Δε σε βλέπω πουθενά
Σαν καθρέφτη σε ζητώ για να με δω
Ευχή μου η τρέλα μου κι εγώ, παραμιλώ
Γιατί δεν ήρθες χθες
στα όνειρά μου
μ’ αφήνεις και ξεχνάω
χτυπά η καρδιά μου
Μες στους δρόμους σου γυρνώ πού να σε βρω
Η πόλη σκίζεται στα δυο παραπατώ
Κλείνει ο κύκλος σιωπηλά, ασφυκτικά
δεν πηγαίνω πουθενά...
Κυριακή και η σιωπή μέρα κι αυτή
με ταράζει σαν γυαλί, με εξαντλεί
Τρεμοπαίζω σαν κερί, με μια πληγή
Βλέπω αυτό που θα συμβεί, δε θα συμβεί εσύ...
Sunday early morning - what a day
mocking, daring
Many thoughts coming - through yesterday
I can't remember how - why, you're leaving
I can't hear you laughing - singing,
I can't see you anywhere
I look for you like a mirror - to see myself
My wish is my madness and me, mumbling
Why didn't you come yesterday
in my dreams
you let me forget
my heart is beating
In your roads i wander - where could i find you
The city's torn apart - I trip over
The circle closing silently, smothering
i'm not going anywhere...
Sunday and the silence -what a day
disturbing me like glass, exhausting me
I'm flickering like a candle, with a wound
I see what's going to happen, it won't happen - you...
Piper87 © 13.06.2011