Ode a Yorgos Karaiskakis (Savvopoulos)
Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς
Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ’ ουρανού
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
Πού πας παλληκάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό
Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ
Si oscura lo schermo freme la folla
immagini si scagliano all'improvviso
dove vai valoroso bello come un mito
mentre nuoti dritto verso la morte
E tutte le antenne di una terra percossa
megafoni e onde radio da ogni dove
dolcemente ti cullano e tu ascendi
in alto ai regni del cielo
Chi in verità sono io e dove vado
con mille immagini nel cervello
proiettori mi accecano e vado
e mi inginocchio a baciare il tuo sangue
Dove vai valoroso si muovono cortei
e le tue schiave urlano sull'altare
urlano le folle rintoccano campane
e il tuo inno scuote il tempio
Chi in verità sono io e dove vado
con duemila immagini nel cervello
i proiettori mi accecano e vado
e mi inginocchio a baciare il tuo sangue
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 02.10.2011