Uomini soli

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...


Ci sono uomini che vivono soli
come una spiga dimenticata
il mondo intorno un campo vuoto
e loro l' abbaglio della solitudine
come la spiga dimenticata
uomini soli.

Ci sono uomini che vivono soli
come gli scogli del mare
il mondo un mare che si stende
e loro muti chini e soli
scogli ventosi
uomini soli.


Uomini soli come vecchi rami rotti
come chiese di campagna spopolate, dimenticate
uomini soli come vecchi rami rotti
come chiese di campagna spopolate, come te, come me.

Alessio Miranda © 02.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info