No llores
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει
εμείς που ζούμε μοναχοί
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
No llores y no te pongas triste porque anochece
nosotros que hemos vivido pobres
del mundo la lluvia no nos molesta
a nosotros que vivimos solos.
Las casas son bajas
como desiertos cuarteles
nuestros veranos cortos
y sin fin los inviernos
No llores y no temas la oscuridad
nosotros que hemos vivido pobres
del mundo la crueldad no nos asusta
ya llegará también para nosotros un domingo
Las casas son bajas
como desiertos cuarteles
nuestros veranos cortos
y sin fin los inviernos
diego.fitti, Diego Fittipaldi © 02.10.2011