Love Song (In a Pirogue)
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
In a pirogue you set off and wander
In the season of the fury of the rain
To the land of the Visigoths you travel
Where hanging gardens win your heart
Yet you fret and rub your wings together
Your naked body is covered in salt
And from Delphi I brought you water sweet
You said your life will be torn asunder
And before I can deny you three
Rust overruns paradise’s key
A caravan gallops in the desert
And follows your wayward trail
How can the mind be soothed by linens
Or the Mediterranean be held by rope
Love--we called you Antigone
What nocturne took your light
And in what galaxy will I find you now?
This is Attiki -- a gray quarry
And I a second rate firing range
Where strangers curse and train
gstratig © 16.10.2011