In the dusk
Έφυγες και πήγες μακριά,
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά,
σβήσαν απ’ τα χείλη τα τραγούδια,
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
Στους μεγάλους δρόμους περπατώ,
με το βλέμμα μου σ’ αναζητώ,
λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου
και ο πόνος με τραβάει κοντά σου.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
Στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά,
έρημη η παλιά μας η φωλιά,
φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι,
απ’ τα χέρια μου σ’ έχουνε πάρει.
Μα τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
You left and went away,
clouds shadowed the heart,
the songs faded out from the lips,
the flowers withered all around...
And in the dusk
a voice whispers me
secretly
that you will never return.
In the big streets I walk,
I search for you with my look,
it is as if your steps are echoing
and the pain is pulling me close to you...
And in the dusk
a voice whispers me
secretly
that you will never return.
The birds in the branches are silent,
our old nest is deserted,
grass grew on our doorstep,
you are away from my hands...
But in the dusk
a voice whispers me
secretly
that you will never return.
edbuacim © 16.10.2011