Cambay's water
Φουντάραμε καραμοσάλι στο ποτάμι.
Είχε ο πιλότος μας το κούτελο βαμμένο
«κι αν λείψεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω»
ωστόσο οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη.
Θολά νερά και μίλια τέσσερα το ρέμα,
οι κουλήδες τρώνε σκυφτά ρύζι με κάρι,
ο καπετάνιος μας κοιτάζει το φεγγάρι,
που `ναι θολό και κατακόκκινο σαν αίμα.
Το ρυμουλκό σφύριξε τρεις και πάει για πέρα,
σαράντα μέρες όλο εμέτραγες τα μίλια,
μ’ απόψε λέω φαρμάκι κόμπρα είχες στα χείλια,
την ώρα που `πες με θυμό: «Θα βγω άλλη μέρα...»
Τη νύχτα σου `πα στο καμπούνι μια ιστορία,
την ίδια που όλοι οι ναυτικοί λένε στη ράδα,
τα μάτια σου τα κυβερνούσε σοροκάδα
κι όλο μουρμούριζες βραχνά: «Φάλτσο η πορεία...»
Σαλπάρουμε! Μας περιμένουν στο Μπραζίλι.
Το πρόσωπό σου θα το μούσκεψε το αγιάζι.
Ζεστόν αγέρα κατεβάζει το μπουγάζι
μα ούτε φουστάνι στη στεριά κι ούτε μαντήλι.
Sailing down the river with the anchors down
Our navigator had his forehead painted
''and if you are away i'll be waiting for you for 1000 years''
however the ropes stiffened your palm
Blurry waters and the current for four miles
the coolies eat secretly rice with curry
our captain looks at the moon
which is blurry and red like blood
The tugboat blew three times and continued
for forty days you were counting the miles
but today you had cobra poison on your lips
when you said ''I'm coming out another day'' angrily
At night I told you a story at the forecastle
the same one that all sailors narrate at the port
your eyes were dominated by Sirocco
and you were mumbling all the time ''Wrong way''
We're off! We are waited for in Brazil
Your face must have been wet by cold wind
The bogaz transmitts hot breeze
but neither a skirt in the shore nor a handkerchief
bledge © 17.10.2011