O telefone teu
Πήρα εκατό φορές
για να μάθω αν ζεις
μου απάντησε που λες τηλεφωνητής.
Πήρα να σου πω φιλιά
με το φως σβηστό.
Ευτυχώς που είν’ η δουλειά
και θα ξεχαστώ.
Κι όχι δεσμοί, χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί
κι όχι τίποτα πια.
την αφορμή στο κορμί στη γραμμή
που κοιτάνε καχύποπτα πια.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
Και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
κι η απουσία στα δίχτυα με δίχτυα να ψάχνει
να βρει το γιατί.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
Σ’ ένα κόκκινο χαρτί
μ’ ενα μπλε στιλό
μου `χες γράψει πώς και τι
και τον αριθμό.
Και μιλούσαμ’ ως αργά
δε σ’ αφήνω, δεν
κι όπως σ’ έχανε η καρδιά
πήρε το μηδέν.
Toca cem vezes
para eu saber se você vive
minha resposta que você diz pelo
telefone
Toco para ate falar de beijos
coma luz apagada
sorte para o trabalho
e vou esquecer
E nada de laços separados, que a vida passa
e nada mais
a beleza do corpo nas letras
que olhando o seu corpo encontro
e você brinca de tesouro perdido
E giro pela noite, uma noite e a noite cai
e se torna manhã
ausência a buscar
a encontrar porquê
torturo o seu corpo
e você brinca de tesouro perdido
e giro por uma noite, uma noite e a noite cai
a noite cai
e se torna manhã
E uma carta vermelha
com uma caneta azul
que me escreveu como o que
um número
e falávamos pela tarde
não te deixo, não
e como se perde o coração
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 17.10.2011