Irás me recordar
Δε θα σε ρωτήσω αν ποτέ μ’ αγάπησες
θέλεις να σ’ αφήσω πες το καθαρά
όμως να το ξέρεις τη ζωή που χάλασες
θα ζητήσεις πίσω όταν θα `ναι αργά
Θα με θυμάσαι σαν φωτιά
στην παγωμένη σου καρδιά
και θα ζητάς τη μοναξιά σου να ζεστάνω
θα με θυμάσαι σαν βροχή
στην διψασμένη σου ψυχή
γιατί απ’ την ίδια μου ζωή
σ’ αγάπησα πιο πάνω
Δε θα σε κρατήσω με φωνές και κλάματα,
θέλεις να σ’ αφήσω φεύγω οριστικά
όμως να θυμάσαι αλλάζουνε τα πράγματα
και θα με ζητήσεις όταν θα `ναι αργά
Não vou te perguntar se nunca me amastes
queres que eu te deixe me diga claro
como sabes que a vida se arruinou
irás viver atrás quando estiver tarde
Você irá se recordar como fogo
no seu gelado coração
e me pedes que na tua solidão que eu refresque
irás me recordar como chuva
na tua sedenta alma
porque pela minha própria vida
te amei tanto
Não vou te segurar com vozes e clamores
Queres que eu te deixe para sempre
como tu recordas mudaram-se as coisas
e irás pedir quando for tarde
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.10.2011