Estátuas
Αυτή την άγια ώρα
Που τα χείλη μας σμίγουν
Και φυλακίζουν χιλιάδες σ’ αγαπώ
Αυτή την άγια ώρα
Δε χρειάζονται λόγια
Μιλάει η αγάπη μας
Και για τους δυο
Αγάλματα, να γινόμασταν αγάλματα
Αυτή την άγια ώρα
Τούτη τη στιγμή
Να πέθαινα μες στα χέρια σου αγάπη μου
Να πέθαινες μες στα χέρια μου κι εσύ
Να `ταν μαχαίρι το φιλί
Αυτή την άγια ώρα
Που τα χέρια μας καίνε
Είναι ο πόθος μαρτύριο γλυκό
Αυτή την άγια ώρα
Να σταμάταγε ο χρόνος
Πάνω στη λέξη σ’ αγαπώ
Αγάλματα, να γινόμασταν αγάλματα
Αυτή την άγια ώρα
Τούτη τη στιγμή
Να πέθαινα μες στα χέρια σου αγάπη μου
Να πέθαινες μες στα χέρια μου κι εσύ
Να `ταν μαχαίρι το φιλί
Esta é a hora santa
em que nos nossos lábios se unem
e encerram milhares de “eu te amo”
Esta hora santa
Não precisamos de palavras
Diga o nosso amor
E de nós dois
Estátuas, nos tornemos estátuas
Nesta hora santa
em cada instante
morrer dentro de tuas mãos, meu amor
E se tornam facas os nossos beijos
Nesta hora santa
Onde as nossas mãos se queimam
Nosso sofrimento é doce
É a hora santa
Em que se destrói o tempo
Sobre as palavras “eu te amo”.
Estátuas, nos tornemos estátuas
Nesta hora santa
em cada instante
morrer dentro de tuas mãos, meu amor
E se tornam facas os nossos beijos.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.10.2011