Moha
Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα.
Μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία...
Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε απ’ το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει.
Κάποιον να πάρει αγκαλιά, να του μιλάει
τον πιο μικρό, τον πιο αθώο ναύτη...
Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα, αυτός που όσο και αν πιει πια δε μεθάει.
Μες το λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα, αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει...
Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος
Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η Μοίρα.
Τρέχει απ’ τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...
Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη.
Θα `ρχεται `κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και θα τραγουδάει τάχα...
Ότι θα έρθω από μακριά και `γώ σε λίγο,
ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα.
Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα,
θα λέω ψέματα πως δε θα ξαναφύγω...
Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος,
κοιτάει τις άγκυρες και όλο φωνάζει "βίρα!"
Μέσ’ στο λιμάνι τριγυρνάνει μαγεμένος
Μόχα, η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα...
We rolled down the seas together
and the islands would wave at us intoxicated
Heavenly birds would sing to us
life was beautiful, it was beautiful...
But we let ourselves forget and got off the map
and the night started once again to ask for night
Someone to embrace, to talk to
the youngest, the most innocent sailor...
Moha the crazy one, Moha the wise one, Moha the drowned one
Moha, the one who no matter how much he drinks doesn't get drunk anymore
He wanders around the port
Moha, the one who keeps staring at the waves...
Moha the crazy one, the wise one, the finished one
Moha, the one that Destiny singled out
Rust and saltiness runs from his eyes
Moha, the one that sings blissful...
I know the waves will one day destroy
those rock, they'll turn them to dust
That one girl will come and lay upon
the sand that will be seemingly singing...
That I will come from afar myself in a while,
that we'll stay there forever together
Goodbye to the seas and the forty waves,
I'll lie that I'll never leave again...
Here comes Moha the crazy one once again happy,
he stares at the anchors and keeps screaming "anchors away!"
He wanders around the port
Moha, the rust, the rust and the saltiness...
DeusEx © 19.10.2011