Diga
Μπορεί να φταίει ο καιρός Ήλιος που ήθελε να βρέξει Και ο δικός μου εαυτός Που μόνος δεν μπορεί ν’ αντέξει Ο ουρανός κι η γη φωτιά Μα εγώ δε γίνομαι ατσάλι Ίσως να φταίω μόνο εγώ Που σε ζητάω πίσω πάλι Σπάσαν τα πατώματα Που δεν τα περπάτησες άλλαξαν τα χρώματα Που δεν τα κοιτάζεις Κάηκαν τα στρώματα Που εσύ δεν ξάπλωσες Κι έμεινε η αγάπη μας Για να τη μοιράζεις Μίλα της καρδιά μου Μίλα της ψυχή μου Μίλα της κορμί μου Πρέπει να γυρίσει Μίλα της καρδιά μου Μίλα της ψυχή μου Πρέπει να `ρθει πίσω Κι ας με τυρρανήσει Μπορεί να έφταιγες κι εσύ Γι αυτό μονάχα που είχες δείξει Ένα χαμόγελο γλυκό Και δύο μάτια όλο θλίψη Έγιναν όλα βιαστικά Λες κι είχες χίλια μυστικά Σαν να `σαι άγγελος στη γη Που απ’ την κόλαση έχεις βγει		Pode culpar o tempo O sol onde se deseja chover E isso de mim onde só não pode aguentar O céu e a terra em fogo Mas eu não me torno aço Talvez eu só me culpo Onde te pedi antes Rompe-se o chão Onde não caminhastes mudam-se as cores Onde não olhastes colchões queimados Onde tu não deitastes E fica o nosso amor para que pareça Diga o que meu coração Diga a minha alma Diga a voltar Diga o meu coração, Diga a aminha alma Fique para encontrar antes e se atormenta Talvez tu culpes e isso só onde tu mostrastes Um sorriso doce E dois olhos plenos de tristeza Tudo se transforma rápido Digam os lábios secretamente Como está o anjo na Terra Em que infernos tu andas
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info