Rights of Passage
Στον κόσμο που γεννήθηκα τα βρήκα όλα γραμμένα
πάνω σε βλέφαρα κλειστά σε χείλη σφραγισμένα
γυναίκα τρυγεί την ζωή με βυσσινιά πορφύρα
δεν έχει ο μόνος πέρασμα ήλιο δεν έχ’ η μοίρα
Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη
στης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ’ ένα;
Στον κόσμο που γεννήθηκα δε χάραξα πορεία
τσιγάρο μ’ ανεμόχαρτο στρίβω στα πρακτορεία
να δω τον ήλιο ανάστροφα και τ’ άστρα ζαλισμένα
να σταματήσω τη στιγμή με τα φτερά ανοιγμένα
Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοι
ήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένη
στης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμένα
άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ’ ένα;
πως θες να γίνουμ’ ένα;
In the world I was born my fate was already written
On shuttered eyelids and sealed lips
Woman plucks life in cherry purple
There’s no path for the forlorn, no sun for fate
So many fires in the oceans, so many emigrants
All for rights of passage and not for Helen
In the land of forgetfulness eyes and candles fade
If we don’t blaze together how can we one be made?
In the world that I was born I blazed no trails
But in train stations roll paper cigarettes
To see the sun turn back and stars in a daze
To freeze the moment with wings outstretched
So many fires in the oceans, so many emigrants
All for rights of passage and not for Helen
In the land of forgetfulness eyes and candles fade
If we don’t blaze together how can we one be made?
How can we one be made?
gstratig © 19.10.2011