Diglielo con un ukulele (Seferis)
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος
πες μου τι να της πω Χριστέ μου
τώρα συνήθισα μονάχος
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
λόγια για λόγια κι άλλα λόγια
αγάπη πού `ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια
Αχ, αν ήταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την πέρναμε κατώπι
μα αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψει σε μια κόχη
Τάχα, παρηγοριά θα βρούμε
η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα ζήτα
Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
βλέπω τα κόκκινά της νύχια
μπρος στη φωτιά πως θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.
«Diglielo con un ukulele...»
un fonografo sta frignando
dimmi che posso dirle Cristo mio
ora che sono abituato a stare solo:
«Diglielo con un ukulele...»
Parole su parole, e ancora parole?
Amore, dov'è la tua chiesa
ormai sono stanco degli eremi...
Ah! se fosse piana la nostra vita
come ce la passeremmo poi
ma diversamente ha deciso la sorte
bisogna che svicoli in un anfratto.
Troveremo una consolazione?
Il giorno ha indossato la notte
tutto è notte, tutto è notte
cerca cerca, qualcosa troveremo...
«Diglielo con un ukulele...»
Vedo le sue unghie rosse
brilleranno davanti al fuoco
e la ricordo in preda alla tosse.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.10.2011