Ne možeš se navići na samoću
Πόσο να πιεις
πόσα τσιγάρα να καπνίσεις
Πόσο μπορείς
ένα σπίτι αδειανό να συνηθίσεις
Πόσο να βγεις
πόσες βραδιές να ξενυχτίσεις
Πόσες φορές
τη μοναξιά σου θ’ αντέξεις να νικήσεις
Δε συνηθίζεται η μοναξιά δε συνηθίζεται
Αυτός που μένει μόνος του πονά και βασανίζεται
Δε συνηθίζεται η μοναξιά δε συνηθίζεται
Είναι μαρτύριο που μια ζωή θα συνεχίζεται
Πόσο να πιεις
πόσα τσιγάρα να καπνίσεις
Πόσες στιγμές
πες μου μπορείς από τη σκέψη να τις σβήσεις
Πόσα να βρεις
λόγια να πεις και να ζητήσεις
Πόσες φορές
τα δάκρυά σου θ’ αντέξεις να κρατήσεις
Koliko da popiješ
koliko cigara da popušiš
koliko možeš
na praznu kuću da se navikneš
koliko da izađeš
koliko večeri da lumpuješ
koliko ćeš puta
podneti samoću da pobediš
Ne možeš se navići na samoću, ne možeš
onaj koji živi sam, pati i teško mu je
ne možeš se navići na samoću, ne možeš
mučenje je koje celog života traje
Koliko da popiješ
koliko cigara da popušiš
koliko trenutaka
kaži mi, možeš da izbrišeš iz misli
Koliko reči
da nađeš da izgovoriš i da zatražiš
koliko puta
da se suzdržiš suzu da ne pustiš
neraidaBGD, Ivana © 20.10.2011