Talvez pelo Mês de Maio
Όποιος με κοιτά πιστεύει απλά Πως είμαι τόσο τυχερή Που δε θα έπρεπε ποτέ Να νιώσω λύπη Μα όσοι με κοιτούν Απλά κοιτούν Στην επιφάνεια κολλούν Και αγνοούν Αυτό που αληθινά μου λείπει Πως χωρίς εσένα είν’ η ζωή μου βαρετή Μοιάζει με Έργο που δε βρίσκει θεατή Και η μοναξιά μοιάζει με θάνατο αργό Να ’ξερες πόσο ανάγκη έχω να σε δω Για αυτό... Κάθε μέρα όλη μέρα περιμένω Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω Στολισμένη απ’ τα Χριστούγεννα βιτρίνα Έμεινα για σένα μέχρι Μάη μήνα Κάθε μέρα όλη μέρα περιμένω Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω Ντύθηκα, στολίστηκα γιατί πιστεύω Θα ’ρθεις και θα μου χτυπήσεις να κατέβω Πίσω απ’ το χαμόγελό μου Εγώ μονάχα ξέρω και ο Θεός Το τι περνώ και το σταυρό Που κουβαλάω		Qualquer que olhe simplesmente acredita Como sou tanto destinada Que não ficará nunca para eu sentir falta Mas tanto que olham Simplesmente olham Na aparição próxima E ignora Isso que realmente me falta Que sem você a minha vida afunda. Parece com trabalho que não acha espectador E a solidão parece com uma morte lenta. Para que você saiba quanta necessidade tenho de te ver. Para isso... Cada dia todos os dias espero Me a te ver esqueço, mas insisto Decora pra natal a vitrina A mim de você dentro deste mês Cada dia, todos os dias espero Me fica a te esquecer, mas espero Nada orna porque nós acreditamos Venha, bata e afundo Atrás meu sorriso Eu só sei e o Deus Quanto passo na cruz Que levo
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 20.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info