Talvez pelo Mês de Maio

Όποιος με κοιτά πιστεύει απλά
Πως είμαι τόσο τυχερή
Που δε θα έπρεπε ποτέ
Να νιώσω λύπη

Μα όσοι με κοιτούν
Απλά κοιτούν
Στην επιφάνεια κολλούν
Και αγνοούν
Αυτό που αληθινά μου λείπει

Πως χωρίς εσένα είν’ η ζωή μου βαρετή
Μοιάζει με Έργο που δε βρίσκει θεατή
Και η μοναξιά μοιάζει με θάνατο αργό
Να ’ξερες πόσο ανάγκη έχω να σε δω

Για αυτό...

Κάθε μέρα όλη μέρα περιμένω
Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω
Στολισμένη απ’ τα Χριστούγεννα βιτρίνα
Έμεινα για σένα μέχρι Μάη μήνα

Κάθε μέρα όλη μέρα περιμένω
Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω
Ντύθηκα, στολίστηκα γιατί πιστεύω
Θα ’ρθεις και θα μου χτυπήσεις να κατέβω

Πίσω απ’ το χαμόγελό μου
Εγώ μονάχα ξέρω και ο Θεός
Το τι περνώ και το σταυρό
Που κουβαλάω


Qualquer que olhe simplesmente acredita
Como sou tanto destinada
Que não ficará nunca
para eu sentir falta

Mas tanto que olham
Simplesmente olham
Na aparição próxima
E ignora
Isso que realmente me falta

Que sem você a minha vida afunda.
Parece com trabalho que não acha espectador
E a solidão parece com uma morte lenta.
Para que você saiba quanta necessidade tenho de te ver.

Para isso...

Cada dia todos os dias espero
Me a te ver esqueço, mas insisto
Decora pra natal a vitrina
A mim de você dentro deste mês

Cada dia, todos os dias espero
Me fica a te esquecer, mas espero
Nada orna porque nós acreditamos
Venha, bata e afundo

Atrás meu sorriso
Eu só sei e o Deus
Quanto passo na cruz
Que levo

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 20.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info