E' vecchio il porto (Seferis)
Είναι παλιό το λιμάνι, δεν μπορώ πια να περιμένω
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα,
ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια,
ούτε το φίλο που έφυγε για τ’ ανοιχτά.
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια, χαϊδεύω τα κουπιά
να ζωντανέψει το κορμί μου και ν’ αποφασίσει.
Τα καραβόπανα δίνουν μόνο τη μυρωδιά
του αλατιού της άλλης τρικυμίας.
Αν το θέλησα να μείνω μόνος, γύρεψα
τη μοναξιά, δε γύρεψα μια τέτοια απαντοχή,
το κομμάτιασμα της ψυχής μου στον ορίζοντα,
αυτές τις γραμμές, αυτά τα χρώματα, αυτή τη σιγή.
Τ’ άστρα της νύχτας με γυρίζουν στην προσδοκία
του Οδυσσέα για τους νεκρούς μες στ’ ασφοδίλια.
Μες στ’ ασφοδίλια σαν αράξαμε εδώ πέρα θέλαμε να βρούμε
τη λαγκαδιά που είδε τον Άδωνι λαβωμένο.
E' vecchio il porto, non posso più aspettare
né l'amico partito per l'isola dei pini
né l'amico partito per l'isola dei platani
né l'amico partito per l'aperto mare.
Accarezzo i cannoni arrugginiti, accarezzo i remi
perché il mio corpo torni a vivere e possa decidere
le vele della nave restituiscono solo l'odore
di salino dell'ultima tempesta.
Se avessi voluto restare solo avrei cercato
la solitudine, tale risposta non l'ho cercata
né il frantumarsi della mia anima all'orizzonte
né queste linee né questi colori né questo silenzio.
Le stelle della notte mi riconducono all'attesa
di Ulisse per i morti tra gli asfodeli.
quando gettammo l'ancora tra gli asfodeli e un po' più in là
volevamo trovare la valle che vide Adone colpito a morte.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 20.10.2011