Quem teria acreditado
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα `ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε, πως θα `φτανε ποτέ στιγμή
που θα μας έδερνε, του χωρισμού η μπόρα
και τα χαμόγελα, πικροί θα γίνονταν λυγμοί.
Αντίο λοιπόν, κι αν τη χαρά μαζί σου παίρνεις
κουράγιο θα βρω ν’ αντέξω αυτόν τον χωρισμό
αντίο λοιπόν, κι αν θες, στις στράτες που θα παίρνεις
σημάδια να βρεις, να βάλεις για το γυρισμό.
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα `ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε, πως θα `φτανε ποτέ στιγμή.
Ποιος φανταζότανε, πως όλα θα τελειώσουν
έτσι όπως τέλειωσαν ετούτη την στερνή νυχτιά
και πως τα όνειρα, σαν τα κεριά θα λιώσουν
γιατί δε θ’ άντεχαν κι αυτά στου πόνου τη φωτιά.
Αντίο λοιπόν, κι αν τη χαρά μαζί σου παίρνεις
κουράγιο θα βρω ν’ αντέξω αυτόν τον χωρισμό
αντίο λοιπόν, κι αν θες, στις στράτες που θα παίρνεις
σημάδια να βρεις, να βάλεις για το γυρισμό.
Ποιος θα το πίστευε, ότι θα `ρχόταν ώρα
ποιος θα το πίστευε, πως θα `φτανε ποτέ στιγμή.
Quem teria acreditado, que chegariam as horas
Quem teria acreditado, que nunca chegaria o momento
que vencemos, a separação pela tempestade
e se sorri, se tornaria lágrimas amargas.
Em vez disso, se a alegria que você leva
coragem vou encontrar para eu suportar esta separação
Em vez disso, e se você quiser que leve
sinais a encontrar para levar ao retorno .
Quem teria pensado que viria horas
Quem teria pensado, entretanto o tempo chega.
Quem imaginaria como tudo terminaria
assim como terminou, assim numa negra noite
e como os sonhos, como cera vai derreter
porque isso não vai resistir e as dores ao fogo
Em vez disso, se a alegria que você leva
coragem vou encontrar para eu suportar esta separação
Em vez disso, e se você quiser que leve
sinais a encontrar para levar ao retorno .
Quem teria acreditado, que chegariam as horas
Quem teria acreditado, que nunca chegaria o momento
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 21.10.2011