Voltastes mais
Είπες δεν μπορείς χώρια μου να ζεις
Κι ήρθες ξαφνικά απ’ το πουθενά
Πόνεσα πολύ κι έφταιγες εσύ
Πάγωσ’ η καρδιά δε σε θέλει πια
Γύρισες αλλά η αγάπη δε γυρνά
Είναι ανοιχτή η πληγή και με πονά
Φύγε σε παρακαλώ φύγε τώρα που ηρέμησα
ένα όνειρο κακό ήσουν που για πάντα έσβησα
Λες πως μ’ αγαπάς πίσω δεν κοιτάς
Όπως κι αν το δω δε σε θέλω εδώ
Πόνεσα πολύ κι έφταιγες εσύ
Άντεξα πολλά για να ζεις καλά
Tu dissestes que não podias viver sem a mim
E viestes de repente o sofrimento
Sofro demais e tu és a causa
Gela o meu coração e não te quer mais
Tu retornastes mais e o amor não volta
Estão abertas as feridas com as dores
Vá, por favor, vá agora que me acalmei
um sonho ruim foi para sempre apagado
Tu dissestes que me amavas olhe para atrás
Como te vejo, não te quero aqui
Dói demais e a culpa é tua
Suporto demais para viveres bem
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 21.10.2011