Emigrante (D. Hristodoulou)
Καράβι ποιος σε κέντησε, ποιος σού `βαψε τα ξάρτια για να με πάρεις μακριά και να δακρύσουνε πικρά και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια Φεύγω γιατί με πίκρανε η φτώχεια και ο πόνος είχε πνιγεί η ελπίδα μου είχε σβηστεί ο ήλιος μου κι είχε χαθεί κι είχε χαθεί ο δρόμος Με δέρναν όλοι οι καιροί, μου πάγωναν τα μάτια μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό μου κάναν βούρκο το νερό και την καρδιά κομμάτια Φεύγω γιατί με πίκρανε... Δε μού `χαν μείνει ν’ αγαπώ δυο χέρια ν’ αγκαλιάζω μόνο τα χείλη με καημό και μια φωνή με πυρετό και μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω Φεύγω γιατί με πίκρανε...		Bastimento chi ti ha agghindato, chi ti ha dipinto le sartie per portarmi via lontano e per far piangere amaramente e per far piangere amaramente gli occhi della mia mamma? Parto perché mi rattristano la povertà e il dolore era stata strozzata la mia speranza era stato spento il mio sole e si era persa si era persa la strada Mi sbattevano tutte le tempeste, che mi gelavano gli occhi hanno fatto una pietra del mio pane, fango della mia acqua fango della mia acqua e fatto a pezzi il cuore Parto perché ... Non mi sono restate per amare nemmeno due braccia per un abbraccio solo le labbra con il dolore e una voce con la febbre e una voce con la febbre per gridare la mia pena Parto perché ...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 22.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info