Variazione (Alexandrou)
Σου δίνουμε τον όρκο μας Να σε θυμόμαστε τις νύχτες που νυχτώνει Σου δίνουμε τον λόγο μας Να σηκώνουμε τα πέτα του παλτού Κάθε που θα λέμε συνωμοτικά Σα να’χει ψύχρα απόψε Ήξερες πως θα’ρθουνε Κι ήρθαν Το στήθος σου μένει σπασμένο Σαν μπαρουτοβάρελο Άδειο Δίχως στεφάνια Η βρεγμένη στάχτη Χύνεται απ’ το στόμα Στ’αξούριστα πηγούνια μας Τον πήρανε νύχτα Πολύ νύχτα Κάτω στα μαγειρεία Τ’αναμμένα στουπιά κι ο καπνός Γυαλίσανε τα μάτια του Μ’ ακάθαρτο πετρέλαιο «μηδέν και δεκαπέντε» ποτέ δε θα προφτάσουμε ο κάθε λόγος εξοστρακίζεται ματώνοντας τα μούτρα των παιδιών σαν μια χιονόμπαλα που κρύβει κοφτερά χαλίκια Τον ρίξαν απ’ τη βάρκα Το κύμα καταλάγιασε Όσοι δεν αφήσατε να σπάσουν Τ’ακουστικά σας τύμπανα Στις επινίκιες παρελάσεις Αφουγκραστείτε Τα κουπιά σοβαντίζουν Όλες τις χαραμάδες Μυστρίζοντάς τες Μ’ άρμη και βροχή		Ti diamo il nostro giuramento Di ricordarti ogni notte appena scende Ti diamo la nostra parola Di alzare il bavero del paltò Ogni volta che parleremo da cospiratori Come se di sera facesse freddo Sapevi che sarebbero venuti E sono venuti Il tuo petto sta lì fracassato Come un barile di polvere Vuoto Privo di cerchi La cenere bagnata Si versa dalla bocca Sui nostri menti non rasati Lo presero di notte Notte fonda Giù nelle cucine Le stoppie accese e il fumo Gli fecero brillare gli occhi Con questo petrolio grezzo «Zero punto quindici» Mai faremo in tempo E ogni parola è ostracizzata E insanguina il muso dei ragazzi Come una palla di neve che nasconda Ciottoli taglienti Lo gettarono dalla barca L'onda si placò Quanti voi siete che non vi spaccaste Le membrane dell'udito Nelle sfilate di vittoria Porgete orecchio I remi spalmano gesso In tutte le crepe Ripassandole di pioggia e di salsedine Come cazzuole
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 22.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info