Ritorno (Alexandrou)

Έτσι που γυρίσαμε
Γυαλίζουνε οι ράγες στο σκοτάδι
Απ’ την πολλή σιωπή
Έτσι που γυρίσαμε
Βρήκαμε τους εισπράκτορες σφαγμένους
Και το πεντακοσάρικο για το εισιτήριο
Θα μας περισσεύει
Και τα τέσσερα χρόνια
Γι’ αυτό που λέγαμε ζωή μας
Θα μας λείπουν
Έτσι που γυρίσαμε κι οι δρόμοι προχωράνε
Τετραγωνίζοντας την άδεια πολιτεία
Σε πένθιμους φακέλους
Κι αυτός ο αστυφύλακας περνάει και χασμουριέται
Θεέ μου! Ας μίλαγε τουλάχιστον αυτός
Κι ας μου ζητούσε
Την ταυτότητά μου.


Così al nostro ritorno
Luccicano nella notte i trolley
Per il troppo silenzio
Così al nostro ritorno
Abbiamo trovato sgozzati i controllori
E il biglietto da cinquecento dracme
Ci avanzerà
E i quattro anni
Di quella che chiamavamo la nostra vita
Ci mancheranno
Così al nostro ritorno anche le strade camminano
Disegnando un quadrato intorno alla città vuota
Dentro involti luttuosi
E questa guardia di città passa e sbadiglia
Dio mio! Almeno parlasse questo qui
E mi chiedesse
La carta d'identità

Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 22.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info