Ritorno (Alexandrou)
Έτσι που γυρίσαμε Γυαλίζουνε οι ράγες στο σκοτάδι Απ’ την πολλή σιωπή Έτσι που γυρίσαμε Βρήκαμε τους εισπράκτορες σφαγμένους Και το πεντακοσάρικο για το εισιτήριο Θα μας περισσεύει Και τα τέσσερα χρόνια Γι’ αυτό που λέγαμε ζωή μας Θα μας λείπουν Έτσι που γυρίσαμε κι οι δρόμοι προχωράνε Τετραγωνίζοντας την άδεια πολιτεία Σε πένθιμους φακέλους Κι αυτός ο αστυφύλακας περνάει και χασμουριέται Θεέ μου! Ας μίλαγε τουλάχιστον αυτός Κι ας μου ζητούσε Την ταυτότητά μου.		Così al nostro ritorno Luccicano nella notte i trolley Per il troppo silenzio Così al nostro ritorno Abbiamo trovato sgozzati i controllori E il biglietto da cinquecento dracme Ci avanzerà E i quattro anni Di quella che chiamavamo la nostra vita Ci mancheranno Così al nostro ritorno anche le strade camminano Disegnando un quadrato intorno alla città vuota Dentro involti luttuosi E questa guardia di città passa e sbadiglia Dio mio! Almeno parlasse questo qui E mi chiedesse La carta d'identità
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 22.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info