Corte e partilhe
Τι άλλαξε; Τι χάλασε;
Λες και πάνω στο διάφανο φως
μελάνι στάλαξε.
Πού χάνεσαι; Πού τρέχει το βλέμμα;
Ποια αλήθεια μου κρύβει ο καπνός
ή μήπως κρύβει ψέμα;
Θα κοιτώ στα μάτια σου
θα ρωτάω μέχρι να μου πεις
θα χτυπώ στα βράχια σου
ως το τέλος της σιωπής.
Κόψε και μοίρασε στα δύο
πάντα η αγάπη θέλει δύο,
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και θεό.
Κόψε και μοίρασε στα δυο
πάντα η αγάπη θέλει δυο
δυο μονομάχους στο πεδίο
δυο στο μαζί και στο αντίο
δυο να μοιράζονται τα πάντα ή το κενό.
Τι ξέφτισε; Τι έσπασε;
Λες και επάνω μου χούφτες γυαλιά
η νύχτα πέταξε.
Ποιος έφταιξε και ποιον ν`αθωώσω;
Να σε πάρω ξανά αγκαλιά
ή μήπως να θυμώσω;
O que mudou? O que quebrou?
Diga sobre a luz diáfana
tinta escorrendo.
Onde se perdeu? Onde corre o olhar?
O que a minha verdade esconde pela fumaça
ou você ocultar uma mentira?
Vou olhar nos seus olhos
Peço até que você me diga
você vai bater nas suas pedras
o fim do silêncio.
Cortado partilhe em dois
sempre o amor quer dois
dois sorrisos na mesma graça
dois aquecendo-se no frio
compartilham um pecado e Deus.
Sempre o amor quer dois
duas solidões no dois
gladiadores em campo
dois juntos no adeus
dois que se parecem sempre no vazio.
Que briga? O que quebrou?
Diga e me jogue punhados de vidro
A noite voa.
De quem é a culpa e que absorvo?
Volto novamente ao abraço
ou você fica com raiva?
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 23.10.2011