when you find the time
Όταν βρεις τον καιρό
όταν νιώσεις μοναχή
Σαν βιβλίο κλειστό
Σκονισμένο στο ράφι
Όταν φτάσεις εκεί
που τα χρόνια είναι πέτρα
Τότε κλάψε πολύ
Και τα λάθη σου μέτρα
θ’ ανάβεις τσιγάρα τις νύχτες
θα κλαις
Τα άλμπουμ θ’ ανοίγεις
Θα ζεις με το χθες
Θα είναι η ματιά σου
Φεγγάρι σβηστό
Αστέρι τις νύχτες χωρίς ουρανό
Όταν πέσει η σιωπή
Και χαθείς στο σκοτάδι
όταν γίνεις σκιά
Και γυρεύεις το χάδι
όταν όλα μιλούν
Για το χθες που `χεις φύγει
Θα `σαι πόρτα κλειστή
Που στο φως δε θα ανοίγει
when you find the time
and feel lonely
like a closed booked
all dusted on a shelf
when you reach there
where the years are frozen
then cry a lot
and count your mistakes
you will be lightening up cigarettes at nights
you will be crying
you will be opening photo albums
and you will be living with yesterday
your look will be
a dark moon
a star at night but without a sky
when silence surrounds
and you get lost in the dark
when you become a shadow
and you look for caress
when everything speaks
of the yesterday that is gone
the door will be closed
that will not be opening in the light
dawnie © 25.10.2011