Mura (Kavafis)
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δε σκέπτομαι, τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη,
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ`έκλεισαν από τον κόσμο έξω.
Senza cautele, senza rimorso, senza pudore
grandi e alte mura costruirono intorno a me.
E siedo e mi dispero adesso qui.
Altro non so pensare: la mia mente la divora questa sorte;
ché molte cose là fuori dovevo fare.
Ah, mentre costruivano com'è che non badai.
Ma non sentii mai un rumore o un suono dei costruttori.
Impercettibilmente mi esclusero dal mondo esterno.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 25.10.2011