Metal

Στο μέταλλο την καρδιά μου, σπάω αγάπη μου
Όταν σ’ ακουμπάω
Στο μέταλλο της αγάπης πάνω
Πέφτω και σπάω αγάπη μου

Η αγάπη ποτέ δε θα φτάνει
Για πλάσματα διψασμένα
Κάτι παιδιά σαν εσένα κι εμένα στη γη
Μπορεί να τα τρελάνει

Η αγάπη μπορεί να τρελάνει
Κάτι παιδιά σαν εμάς
Που πάντα λες πως θα φύγεις
Μα πάντα πας χτυπάς με δύναμη
Την καρδιά σου πάνω στο μέταλλο
Μα τι να κάνω, αγάπη μου
Τόσο πονάω που σ’ ακουμπάω
Αγάπη μου

Τρελαίνομαι, τα φιλιά μου σπάω
Στο σώμα σου όταν σε φιλάω

Αγάπη μου, τόσο πονάω
Λες και χτυπάω σε μέταλλο


No metal o meu coração, caço o meu amor
Quando te toco
O meu amor sobre o metal
Caio e caço o meu amor

O amor nunca vai chegar
Para criaturas sedentas
Cada crianã como você e a mim na Terra
Pode enlouquecer

O amor pode enlouquecer
Cada criança como nós
Onde sempre você diz como vai sair
Mas sempre que palpita com força
O seu coração sobre o metal
Mas o que faço, meu amor
O quanto sofro e o que te toco
Meu amor

Enlouqueço-me ao beijo que busco
No seu corpo quando te beijo

meu amor, o quanto sofro
Diga e te bato no metal

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 25.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info