Metal
Στο μέταλλο την καρδιά μου, σπάω αγάπη μου Όταν σ’ ακουμπάω Στο μέταλλο της αγάπης πάνω Πέφτω και σπάω αγάπη μου Η αγάπη ποτέ δε θα φτάνει Για πλάσματα διψασμένα Κάτι παιδιά σαν εσένα κι εμένα στη γη Μπορεί να τα τρελάνει Η αγάπη μπορεί να τρελάνει Κάτι παιδιά σαν εμάς Που πάντα λες πως θα φύγεις Μα πάντα πας χτυπάς με δύναμη Την καρδιά σου πάνω στο μέταλλο Μα τι να κάνω, αγάπη μου Τόσο πονάω που σ’ ακουμπάω Αγάπη μου Τρελαίνομαι, τα φιλιά μου σπάω Στο σώμα σου όταν σε φιλάω Αγάπη μου, τόσο πονάω Λες και χτυπάω σε μέταλλο		No metal o meu coração, caço o meu amor Quando te toco O meu amor sobre o metal Caio e caço o meu amor O amor nunca vai chegar Para criaturas sedentas Cada crianã como você e a mim na Terra Pode enlouquecer O amor pode enlouquecer Cada criança como nós Onde sempre você diz como vai sair Mas sempre que palpita com força O seu coração sobre o metal Mas o que faço, meu amor O quanto sofro e o que te toco Meu amor Enlouqueço-me ao beijo que busco No seu corpo quando te beijo meu amor, o quanto sofro Diga e te bato no metal
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 25.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info