Mijn witte duifjes
Άσπρα μου περιστέρια, μαύρα μου πουλιά, ναι
'κει ψηλά πετάτε και διαβαίνετε.
Ναι `κει ψηλά πετάτε και διαβάινετε
για κοντοκαρτερέστε, χαμηλώσετε.
Για κοντοκαρτερέστε, χαμηλώσετε,
να γράψω ένα γράμμα, μια ψιλή γραφή.
Να γράψω ένα γράμμα, μια ψιλή γραφή
να στείλω στην αγάπη να μην καρτερεί.
Να στείλω στην αγάπη να μην καρτερεί,
θέλει τα μαύρα ας βάνει, θέλει ας παντρευτεί.
Θέλει τα μαύρα ας βάνει, θέλει ας παντρευτεί
θέλει καλόγρια ας γένει να ρασοφορεί.
Θέλει καλόγρια ας γένει να ρασοφορεί, ναι,
’δω στον τόπο που `ρθα, εδω θα παντρευτώ,
θα πάρω ένα κορίτσι δεκαοχτώ χρονών.
Mijn witte duifjes, mijn zwarte vogels,
daarboven vlieg je en steek je over.
Daarboven vlieg je en steek je over,
kom naar omlaag om dichtbij te wachten.
Kom naar omlaag om dichtbij te wachten -
ik moet een brief schrijven, een korte brief.
Ik moet een brief schrijven, een korte brief
aan mijn liefste sturen, dat ze niet moet wachten.
'k Schrijf mijn liefste dat ze niet moet wachten,
dat ze zwarte kleren aantrekt, dat ze trouwt.
Dat ze zwarte kleren aantrekt, dat ze trouwt,
dat ze een non wordt en nonnekleren aantrekt.
Dat ze een non wordt en nonnekleren aantrekt.
Hier waar ik nu terechtkwam, hier trouw ik
met een meisje van achttien jaar.
renehaentjens © 25.10.2011