Harsh blue
Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα
Μες στο παράπονο άλλη μια μέρα
Σαν μήνας άδικος ό,τι αγάπησα
Σαν Αύγουστος στην Αμοργό όταν σηκώνει αέρα
Οι όρκοι μου Έκτορες στου χρόνου τα άρματα
Γυμνοί να σέρνονται πάνω στο χώμα
Γυναίκες μνήμες βάζουν κλάματα
Σκύβουν μια τελευταία φορά κα σε φιλούν στο στόμα
Δεν έχω όμορφο νησί, κανείς δε θα με ψάξει
Ούτε κάνα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει
Δεν έφυγα από πουθενά, δεν έχω να ξεχνάω
Απ’ τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω.
Σκληρό γαλάζιο μ’ έχει κυκλώσει
Των άγριων φόβων η ερημιά
Κι αν απ’ τα χέρια σου έχω γλιτώσει
Τα μάτια σου με βρίσκουνε και με πονούν ξανά.
Μόνος μου τώρα έμεινα, σαν χωματένια οδός
Οι φίλοι μου ξεχάστηκαν σε μια παλιά ταβέρνα
Κι όταν για λίγο πίστεψα πως ήμουνα Θεός
Πέρασα από κύματα και βράχηκα στη φτέρνα
Again, tonight, I've started it again
Another day the same complaint
All I loved is like a month gone wasted
Like August on Amorgos with the wind rising.
My oaths like as many Hectors behind time's chariots
dragged naked in the dust
Women - memories burst into tears
bend one last time and kiss your mouth
I have no beautiful island, no one to go look for me,
nor any faithful dog to weep at my feet
I haven't left from anywhere, I have nothing to forget
I come from my own life and to my own life I go
A harsh blue has closed around me
the desolate desert of wild fears
And though I have escaped from your hands
your eyes find me and hurt me again
I'm left alone now, like a dirt road,
my friends have lost themselves in some old tavern
And when I thought for a little while that I was a god
I made it across the waves and got drenched by the last.
Geeske © 05.01.2006