Não pergunte

Άσε με να ακουμπήσω
Σε μιαν άκρη στο σκοτάδι
Τη σιωπή μου να χτενίσω
Μέσα απ’ το δικό σου χάδι

Να κυλήσει αργά η ώρα
Σαν να ήταν ένα δάκρυ
Άσε με για τώρα
Στο δικό σου μονοπάτι

Μη ρωτάς
Τι μου συμβαίνει
Μη ρωτήσεις
Τι με καίει
Πες πως είναι το φεγγάρι
Και αυτό για όλα φταίει

Άσε με έτσι να κοιτάω
Πέρα, μέσα κι από σένα
Στο κενό να συναντάω
Τα κρυφά και τα κρυμμένα

Για να φύγει αυτή η νύχτα
Σαν πουλί που αποδημάει
Και να έρθει η αλήθεια
Που μπορεί και ξεδιψάει


Deixe-me apoiar
Em uma extremidade no escuro
O meu silêncio para eu peneirar
Através de seu próprio toque

A girar devagar as horas
Como se fosse uma lágrima
Deixe-me agora
Em seu próprio caminho

Não pergunte
O que acontece comigo
não pergunte
O que para queimar
Dizem que é a lua
E que a culpa por tudo

Deixe-me o que procurar
Além disso, dentro e de você
O espaço em branco para se encontrar com
O segredo e oculto

Para sair esta noite
Como o pássaro que migra
E vem a verdade
Que pode dar sede

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 28.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info