Bekstvo
Ζω με τον φόβο της φυγής μαύρα τα φύλλα της καρδιάς σκόρπια τα χρόνια της ζωής 'φύγαν σ’ αγάπες μιας βραδιάς. Μ’ έχει κουράσει η μοναξιά λες και στη γη μονάχος ζω σαν χελιδόνι στον χιονιά τα καλοκαίρια σου ζητώ. Μα εσύ που μου έδωσες φτερά μα εσύ που μου έδωσες φτερά πέταξες σ’ άλλο ουρανό εδώ τελειώνει τ’ όνειρο εδώ τελειώνει τ’ όνειρο. Από παιδί στα σκοτεινά μ’ είχε ξεχάσει κι ο Θεός και κάποια μέρα ξαφνικά ήρθες εσύ σαν ήλιου φως Μ’ έμαθες να είμαι δυνατός και να αντέχω τις πληγές να μη ρωτάω τι και πώς όταν μοιράζονται οι ζωές Μα εσύ που μου έδωσες φτερά μα εσύ που μου έδωσες φτερά πέταξες σ’ άλλο ουρανό εδώ τελειώνει τ’ όνειρο εδώ τελειώνει τ’ όνειρο εδώ τελειώνει τ’ όνειρο		Živim sa strahom od bekstva crni su listovi srca rasute godine života otišle su na ljubavi za jedno veče Umorila me je samoća kao da na zemlji živim sam kao lasta na snegu tragam za tvojim letima Ali ti, koja si mi dala krila ti koja si mi dala krila poletela si ka drugom nebu i ovde se san završava i ovde se san završava Od malena u tami Bog me je bio zaboravio a onda jednog dana iznenada došla si kao svetlost sunca Naučila si me da budem jak i da podnesem udarce da ne pitam šta i kako kada se životi dele Ali ti, koja si mi dala krila ti koja si mi dala krila poletela si ka drugom nebu i ovde se san završava i ovde se san završava
neraidaBGD, Ivana © 28.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info