Bekstvo

Ζω με τον φόβο της φυγής
μαύρα τα φύλλα της καρδιάς
σκόρπια τα χρόνια της ζωής
'φύγαν σ’ αγάπες μιας βραδιάς.

Μ’ έχει κουράσει η μοναξιά
λες και στη γη μονάχος ζω
σαν χελιδόνι στον χιονιά
τα καλοκαίρια σου ζητώ.

Μα εσύ που μου έδωσες φτερά
μα εσύ που μου έδωσες φτερά
πέταξες σ’ άλλο ουρανό
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο.

Από παιδί στα σκοτεινά
μ’ είχε ξεχάσει κι ο Θεός
και κάποια μέρα ξαφνικά
ήρθες εσύ σαν ήλιου φως

Μ’ έμαθες να είμαι δυνατός
και να αντέχω τις πληγές
να μη ρωτάω τι και πώς
όταν μοιράζονται οι ζωές

Μα εσύ που μου έδωσες φτερά
μα εσύ που μου έδωσες φτερά
πέταξες σ’ άλλο ουρανό
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο
εδώ τελειώνει τ’ όνειρο


Živim sa strahom od bekstva
crni su listovi srca
rasute godine života
otišle su na ljubavi za jedno veče

Umorila me je samoća
kao da na zemlji živim sam
kao lasta na snegu
tragam za tvojim letima

Ali ti, koja si mi dala krila
ti koja si mi dala krila
poletela si ka drugom nebu
i ovde se san završava
i ovde se san završava

Od malena u tami
Bog me je bio zaboravio
a onda jednog dana iznenada
došla si kao svetlost sunca

Naučila si me da budem jak
i da podnesem udarce
da ne pitam šta i kako
kada se životi dele

Ali ti, koja si mi dala krila
ti koja si mi dala krila
poletela si ka drugom nebu
i ovde se san završava
i ovde se san završava

neraidaBGD, Ivana © 28.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info